تولد کاشی لعابدار

شاخص ظهر دیواری: دو کاشی لعابدار فیروزهای بین آجرهای کنارهٔ ایوان غربی قرار دارد که به هنگام سایهٔ دوم ایوان غربی، زمان اقامهٔ شرعی نماز ظهر مشخص میشود. بانی آن ابراهیم خان ظهیرالدوله حاکم کرمان در زمان فتح علیشاه قاجار است و در سال ۱۲۳۱ ه.ق بنا شدهاست. بقعهٔ امامزاده جعفر در زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی ساخته شد و محراب داخلی حرم در قسمت جنوب بنای بقعه قرار دارد؛ ازارهٔ داخلی مقبره تا ارتفاع ۱٫۵ متری با کاشیهای معرق فیروزهای، مشکی، زرد و سفید بر زمینهٔ لاجوردی با نقوش تزیینی اسلامی تزئین شده و در اواخر دوران پهلوی، بالای ازارهٔ داخل حرم و گنبد نیز کاملاً آینهکاری شدهاست. ذکر روستای بیاضه و قلعه آن در کتابهای احسن التقاسیم، صورتالارض ابن حوقل، سفرنامه ناصرخسرو و همچنین در سندی موسوم به جنگ نامه امامزاده ابومحمد ابراهیم (که در همین روستا مدفون است) آمدهاست. نام کامل او را سیده سکینه خاتون بنت الحسین بن محمد بن علی السخط بن القاسم بن موسی بن القاسم بن عبدالله بن الامام موسی الکاظم ذکر کردهاند. شهرهای عثمانی به گونه ای ساخته شدهاند که تأثیر طبیعت را میتوان در جزئیات و نقوش تزئینی، سقف مسجدها، دیوار کاخها و نقاشیهای دیواری مشاهده کرد. تبریز به عنوان «شهر زیرگذرها و روگذرها» شناخته میشود که بیشتر آنها در بزرگراههای کمربندی، کمربندی میانی و چایکنار واقع شدهاند.

در اتاقهای اطراف امامزاده نیز شهیدان قزوینی جنگ ایران و عراق به خاک سپرده شدهاند. این یک مقالهٔ خرد امامزاده است. بانک جهانی روز پنجشنبه ۱۹ دی اعلام کرد، تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۲۰۱۹ نسبت به سال ۲۰۱۸ حدود ۸٫۷ درصد کاهش یافته است. ↑ کرزن، جرج ۱۳۷۳ ایران و قضیه ایران ج۱ ص ۴۰۱. ↑ «شناسنامه فرهنگی، اجتماعی شهر تبریز». مجموعه ابراهیم خان مجموعهای از بناهای تاریخی در شهر کرمان است. مربوط به دوره ساسانیان - دورانهای تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان خور و بیابانک، روستای بیاضه واقع شدهاست. و یک حمام بسیار تاریخی منتهی میشود و از سمت جنوب به خیابان بوذرجمهری. سپس با رنگ هایی که از ترکیب اکسید فلزات تهیه شده به صورت لکه های سبز درلبه ، بدنه ، پاشیده به صورت ذرات ریز درسطح داخلی وبیرونی و تزئین به صورت لکه از لبه به سمت مرکز ظرف می باشد و در نهایت روی نقوش با لعاب سربی شفاف پوشانده شده است. بقعهٔ شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفته است.

بر روی در قدیمی بقعه که چندان بزرگ نبوده، در دو کتیبه کوچک به خط ثلث نوشتهاند: بانی بقعه خشتی قدیم شخصی به نام قرابشاره بوده و معمار آن، دیو حسن نام داشتهاست. که دارای طاقبندی، مقرنس کاری، تزئینات کاشی و نیز حجاریهایی زیبا بر سنگ یکپارچه است. این بازارچه دارای ۴۷ باب مغازه و طولی نزدیک به صد متر است که فضای بازار قیصریه در حد فاصل آن ایجاد شده و ورودی به آبانبار، حمام و مدرسه نیز در این بخش قرار دارد. افزون بر تفاوت جنس مصالح به کار گرفته در بخش پیش طاق با سطوح مجاور (بازار) و حریم، مجموعهٔ ورودی با اختلاف سطحی برابر ۹۰ سانتیمتر پایینتر از سطح کف معبر، و بهطور کامل از سطوح مجاور تفکیک شدهاست؛ به همین منظور ۴ پلهٔ سنگی فضای پیش طاق را به بازار مرتبط میکند. نیروهای مازاد به گفته لاریجانی «۹۰ درصد بودجه جاری کشور را جذب خودکرده و فضای تنفسی برای کارهای دیگر نمیگذارند». گرمخانه از دیگر قسمتهای حمام است که برای رسیدن به آن باید راهرویی طویل و زاویهدار را طی کرد. او سالهای پایانی عمر خود را در نیویورک گذراند. طبق گفته برخی از علما مانند فاضل دربندی در اسرار الشهادة و سرمایهی ایمان،ابی مخنف و سید مرتضی رازی در بحرالانساب که در حالِ حاضر نسخهی خطی این کتاب موجود هست، روضهخوان تبریزی در بحرالمصائب و مقتل فاضل هندی و امامزادگان ری، این بقعه، مدفن سر قاسم بن حسن هم هست که به دستور عمر بن سعد به نشانهی پیروزی به ری فرستاده شد و پس از مصائب سخت در محل فعلی امامزاده قاسم دفن شد.

بقعهٔ امامزاده یحیی در جنوب شرقی ورامین در محلهٔ کهنه گل قرار گرفتهاست. ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین دارای مقرنس کاری و تزیینات مختلف است، که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازهای یافته است. این بنا دارای صحن وسیع، مسجد، ایوان، رواق، ضریح، حرم آیینه کاری، سرداب، گنبد کاشی مخروطی شکل و سقاخانهاست. عناصر فضائی-کارکردی مدرسه عبارت است از حجره مدرسه، کتابخانه، مسجد، اتاقهای خادم و چراغدار و آبکش و سرویسهای بهداشتی است. قدیمیترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبتکاریشدهٔ آن است که در سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شده است. آرامگاه حسن بن کیخسرو یا مقبره طاووس که به نام مقبره طاووس الحرمین هم شناخته میشود، مربوط به سدهٔ ۸ ه.ق است و در ابرکوه واقع شده و این اثر در تاریخ ۹ مرداد ۱۳۱۲ با شمارهٔ ثبت ۱۹۶ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پیش از اسلام، به خصوص شواهدی همچون اشارهٔ گزنفون مورخ یونانی، به کارگاه قالی بافی شاهان هخامنشی در شهر سارد مربوط به ۴۰۰ سال قبل از میلاد و نوشتههایی دربارهٔ قالی ارغوانی رنگ، روی قبر کوروش و کهنترین اثر دارای گره ایران، که تا به حال نخستین نمونه قالی ایران محسوب شده و توسط پروفسور رودنگر در مغولستان در ناحیهای به نام پازیریک کشف شدهاست، وجود هنر قالی بافی و به پیرو آن صنعت رنگرزی را از آغاز تاریخ ایران باستان به صورت هنری ارزنده و تکامل یافته در منطقه قطعی میسازد.

در اینجا بیشتر به بررسی وب سایت كاشي بالانجليزي.